OSIP EMILEVICH MANDELSTAM...Ο ποιητής με τα σκληρά παγωμένα μάτια..

ΠΩΣ Ο ΙΔΙΟΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ.


In the raised head, a hint of wing -
But the coat is flapping;
In the closed eyes, in the peace
of the arms: energy's pure hiding-place.


Here is a creature that can fly and sing,
The word malleable and flaming,
And congenital awkwardness is overcome
By inborn rhythm!





αυτοί οι στίχοι τον οδήγησαν στον θάνατο, μετά απο προδοσία ενός συγγραφέα του κύκλου Πάστερνακ...
αφιερωμένο στον μεγάλο πατερούλη, τον μεγάλο τιμονίερη, στο αστέρι της ΕΣΣΔ.

We live. We are not sure our land is under us. Ten feet away, no one hears us. But wherever there's even a half-conversation, we remember the Kremlin s mountaineer. His thick fingers are fat as worms, his words reliable as ten pound weights. His boot tops shine, his cockroach mustache is laughing. About him, the great, his thin-necked, drained advisors. He plays with them. He is happy with half-men around him. They make touching and funny animal sounds. He alone talks Russian. One after another, his sentences like horseshoes! He pounds them out. He always hits the nail, the balls. After each death, he is like a Georgian tribesman, putting a raspberry in his mouth.

Gulag "Archipelago" ΣΤΗΝ Vtoraia rechka, ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ Vladivostok, 27 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ, 1938.


Ο ΌΣΙΜ δεν άντεχε άλλο. Η πείνα και οι αρρώστιες τον είχαν καταβάλει ψυχικά και σωματικά. Για να κάνει μερικά βήματα μέχρι το συσσίτιο ξεκίναγε το πρωί και έφτανε το απόγευμα.
Τα σκληρά παγωμένα ματιά του είδαν το λιγοστό μουχλιασμένο ψωμί και δεν το σκεφτήκαν για δεύτερη φορά. Το άρπαξαν και το έκαναν δυο μπουκιές……
Αυτή του η κίνηση του έδωσε τρεις νέες προοπτικές που από καιρό έψαχνε
1ον να φύγει από το στρατόπεδο ζήσει ελεύθερος
2ον να ζήσει πάλι με την αγαπημένη του γυναίκα Madezhda, και τους φίλους ποιητές τον Πάστερνακ και την Αχματόβα
Και
3ον να ξαναγράψει ποιήματα.
Και η ζωή έδειξε σε αυτόν, για τελευταία φορά την μεγαλοσύνη της!
Οι συγκρατούμενοι του τον έσπασαν κυριολεκτικά στο ξύλο, τον πέταξαν με τα ματωμένα κουρέλια και με τα σπασμένα του πόδια, έξω από το στρατόπεδο ….ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΛΕΥΤΕΡΟΣ!!
Σύρθηκε στο παγωμένο χωράφι με τα λαχανά, που τον κράτησαν στην ζωή για μερικές μέρες στους -30 κελσίου της Σιβηρικής τούνδρας.
Και μέσα στο παραλήρημα του πυρετού του, συνάντησε την Madezhda, και τους φίλους ποιητές τον Πάστερνακ και την Αχματόβα, και έκανε έρωτα μετά από πολύ καιρό και ξαναμίλησε για ποίηση.
Όταν τον βρήκαν παγωμένο μετά από μερικές μέρες, τους έκαναν εντύπωση δυο πράγματα, τα παγωμένα σκληρά μάτια του και τα φύλλα λάχανου με τα ορνιθοσκαλίσματα από αίμα…..




ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ 1


13 ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ OSIP EMILEVICH MANDELSTAM


ΤΟ ΡΕΥΜΑ ACMEISM ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ


ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ ΤΙΜΕ


ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΚΑΚΟΔΙΚΙΑ





ΚΑΙ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΡΩΙΚΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ






ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΤΟΥ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΟ ΠΟΙΗΜΑ
"We live without sensing the country beneath us,
At ten paces, our speech has no sound
And when there's the will to half-open our mouths
The Kremlin crag-dweller bars the way.


"

may the force be with you
Copyright © Demetrios the Traveler